de wind mee

we zijn nu in Villar de Mazarife, en hebben dagen gefietst over de Meseta, de hoogvlakte Dat was heerlijk om te fietsen, het land is bijna vlak, af en toe een heuveltje, we hadden de wind in de rug en het weer was prachtig. Beter kan eigenlijk niet. De route naar de Meseta was wel weer pittig, maar, heel fijn, mijn perceptie van wat moeilijk is, veranderd. Slaakte ik in het begin nog een zucht bij elke helling, ik kan ze nu inschatten. De meeste tijd weet ik dat ik de komende helling wel kan halen. De route naar de meseta was lang, maar daardoor was het stijgingspercentage goed te doen: 5 km klim van 4 procent, daar draai ik mijn hand niet meer voor om.we zijn uiteindelijk tot 1000 meter hoogte gestegen. Jammer genoeg was dat de enigste regendag tot nu toe, het uitzicht was daardoor bijzonder mistig. Ook wel weer bijzonder. het moeilijkste stuk gaat nu komen, ik moet de berg Cruz de Ferro en nog moeilijker, o Cebreiro over. Dat zijn bergen van 1500 en 1800 km hoog, waarbij de laatste een klim heeft van 30 !! km. Daarna is er nog wel een heftig stuk naar Santiago, maar dat is dan weer relatief als je deze twee hebt gehad.
Tussen de oren veranderd wel een boel: het is nu niet meer een kwestie van een berg ¨aanvallen¨, ik ga er open in en over, vertrouw er op dat ik er wel kom, en weet ook dat ik mijn blik op oneindig en verstand op nul kan zetten.
Ik fiets nog steeds met Theo en Sjors. De mannen zorgen een beetje voor me, dat is fijn. Mijn dagopbouw is door hun veel beter geworden, ik had de neiging om heel hard te beginnen en dan was ik rond 15.00 helemaal afgepeigerd, nu beginnen we gestaag, niet harder dan 21 km per uur,(behalve als we bergafwaarts gaan natuurlijk, dan kan het tempo wel oplopen tot 50 km) en verdelen de krachten een beetje over de dag. Sjors en Theo houden het graag een beetje overzichtelijk, we hebben het over de dagelijkse dingen die voorbij komen, omdat ik nieuw ben voor hen kunnen ze al hun verhalen nog eens opnieuw vertellen en ik ook. Het leven is daardoor rustig. Ik voer geen grote filosofische discussies en hoef niet heel diep na te denken, we fietsen, drinken koffie en bier en eten, en dat is het.Tijdens het fietsen praten we niet veel, ook fijn. Dat maakt dat er nog steeds momenten zijn dat ik fiets en alleen daar maar mee bezig ben: verder niks. Onderdak zoeken is makkelijk, er is overal voldoende te vinden, tegen heel fijne prijzen: de laatste dagen overnachten we in albergues, is geen luxe hotel, meer van de stapelbedden maar kost ook maar 8- 10 euro. Een pelgrimsmenu voor 9 euro en we zijn klaar. Helemaal goed. In die albergues zijn ook veel andere pelgrims, daardoor heb je veel contacten. Er xijn heel veel wandelaars. Ik heb wel grote bewondering voor de wandelaars,die moeten toch wel afzien, en komen niet verder dan 30 km per dag, terwijl wij er 70-80 doen; dan is de meseta wel groot!
volgende keer meer,
Liefs Angela